بررسی مقایسه ای عفونت مزمن توکسوپلاسموزیس مادرزادی با آلودگی مجدد در مدل حیوانی(رات)

مقدمه: توکسوپلاسماگوندای (toxoplasma gondii) عامل عفونت توکسوپلاسمایی یکی از متداول ترین بیماری های انگلی انسان و حیوانات خونگرم است که در نقاط مختلف کشور از شیوع متفاوتی برخوردار است و فرم مادرزادی آن یکی از مهم ترین عفونت های جنین انسان است که گاهی می تواند موجب مرگ جنین و یا عوارض شدید عصبی و چشمی گردد. در این تحقیق عبور توکسوپلاسما گوندای از جفت به جنین در موش سفید بزرگ آزمایشگاهی ( رات ) در نوزاد راتهایی که آلودگی مزمن داشته همچنین در راتهایی که آلودگی مزمن داشتند ولی در زمان بارداری مجددا آلوده می شوند، مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: وجود توکسوپلاسما گوندای در نوزادان تازه متولد شده راتها در هر یک از دو حالت مورد بررسی به وسیله روش پارازیتولوژیکی و تلقیح به موش های سفید کوچک آزمایشگاهی (سوری) انجام می گرفت. راتهای نوزاد حتی الامکان بلافا صله بعد از تولد کشته می شدند وبافت های هر یک از آنها بعد از هموژنیزه شدن در سرم فیزیولوژی استریل به صورت داخل صفاقی به سوری ها تلقیح می شد. انتقال انگل به صورت مادرزادی در هر یک از این دو گروه مورد بررسی، به علت حساسیت این موشها نسبت به این سویه، با مشاهده علایم بیماری و یا مرگ و با تهیه لام از مایع صفاق این موشها تایید می گردد. نتایج: هیچیک از 36 نوزاد پنج سر راتی که 106 1 عدد توکسوپلاسما از سویه rh را به طریقه داخل صفاقی حدود یک ماه و نیم تا دو ماه قبل از زایمان دریافت کرده بودند و دارای آلودگی مزمن بودند، توکسوپلاسموزیس مادرزادی را از خود نشان ندادندوانگل از آنها جدا نشد. همچنین ئر هیچ یک از 14 نوزاد 4 سر راتی که 106 1 عدد توکسوپلاسما از سویه rh را به طریقه داخل صفاقی حدود یک ماه و نیم تا دو ماه قبل از زایمان دریافت کرده بودند و مجددا با همین سویه وبه میزان 106 5 انگل در مراحل مختلف بارداری آلوده شده بودند، انگل توکسوپلاسما جدا نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که عفونت قبلی می تواند عفونت مادرزادی را در حاملگی های بعدی محافظت کند و انتقال از مادر به جنین در آلودگی های مزمن صورت نمی گیرد همچنین وقوع توکسوپلاسموزیس مادرزادی در راتهایی که عفونت مزمن داشته و در زمان بارداری مجددا با توکسوپلاسما آلوده شدند، دیده نشد وچنین استنباط می شود که عفونت های مجدد توکسوپلاسمایی در رات باعث آلودگی جنین و توکسوپلاسموزیس مادرزادی نمی شود و توانایی سیستم ایمنی آنها به گونه ای است که جنین را در مقابل عفونت مزمن با این سویه از توکسوپلاسما حفظ می کند حتی اگر آلودگی مجدد در طول دوران بارداری رخ دهد.